Roland 'Apsjaar' Rogiers °1951
(geloof hem dus niet als hij 1961 als geboortejaar vermeldt)
Roland komt op zijn dertiende in contact met de muziek van The Beatles en leerde toen dat er nog iets anders geproduceerd werd dan Dean Martin, Gigliola Cinquetti of die ellendige Elvis met zijn al even ellendige "Devil in Disguise". Zoals elke gezonde jongen in die periode koopt hij op zeventienjarige leeftijd een akoestische gitaar
en maakt al snel deel uit van "Plunk Inc", een weinig succesvolle folkgroep in het Antwerpse die verstoken bleef van het zo verhoopte groupie-fenomeen. Roland's Belangrijkste muzikale wapenfeit uit die tijd was de bijna vernielde gitaar van Mary Porcelein (zie Wikipedia Mary Porcelein).
In 1974 gaat de gitaar van Roland aan de haak en daar zal ze blijven hangen tot hij op zijn zestigste zijn midlife crisis doormaakt (Roland dicht zichzelf een lang leven toe). Wat zal het worden? Een minnares, een Harley Davidson of een Fender? In zijn keuze enigszins geholpen door zijn echtgenote opteert hij voor het laatste. Roland kweekt al gauw als autodidact terug eelt op de vingertoppen en maakt een tijdje deel uit van de Wase covergroep "Oil". Een voordracht van Bart 'Nassara' over de blues brengt de twee zachte helden bij elkaar en ze besluiten kort daarop om “samen iets te doen”. Creatief met kurk of breien leek niet erg te lukken en dus werd heteen bluesy gitaarduo dat al snel uitbreidde tot The Goose Thing.
Op muzikaal vlak zweert Roland bij The Beatles, The Rolling Stones, Bob Dylan, Leonard Cohen, Jimi Hendrix, Rory Gallagher, Jethro Tull, Peter Green’s Fleetwood Mac, Pink Floyd, Neil Young, dEUS en The Haunted Youth. U ziet, volgens deze knar is er muzikaal sinds de Jaren ‘68 weinig relevants gebeurd, muv de laatste twee groepen.
Toen Jimi Hendrix werd gevraagd hoe het was om de beste gitarist ter wereld te zijn, antwoordde zijne Hoogheid: “Geen idee, moet je aan Rory Gallagher vragen”. Zet daar nog Eric Clapton en Peter Green bij en je hebt de idolen van onze maat.
Roland, of Apsjaar, speelt zoals gewoonlijk enigszins vals in de "3 LP -vraag": hij kiest voornamelijk voor dubbel-LP’s. “Pulse” van Pink Floyd, “Electric Ladyland” van Jimi Hendrix en “Man of the world” van Peter Green.